Confusión nas zonas de emisión cero

As zonas de emisión cero para furgonetas e camións están causando moita confusión e descontento. Especialmente agora que se prevén que entren en funcionamento o 1 de xaneiro de 2025, moitos se preguntan por que aínda non hai un servizo centralizado para asesorar e xestionar estas normativas.

O servizo estará dispoñible, no mellor dos casos, a partir do 1 de xullo de 2025, o que levanta serias dúbidas sobre a preparación das cidades para afrontar esta transición. Mentres tanto, cidades como Ámsterdam están a instar aos empresarios a adaptarse, mentres que mesmo elas adquiren vehículos de lixo que funcionan con diésel.

As novas normas tamén presentan complexidades legais difíciles de xestionar. Por exemplo, a normativa sobre vehículos Euro 6 pode resultar desconcertante, xa que un mínimo exceso de emisión pode rebaixar un vehículo ao estatus de Euro 5. Todos estes cambios dan a impresión de que o proceso está sendo apurado e causa frustración entre os propietarios de vehículos comerciais.

A cuestión dos vehículos adaptados para persoas con discapacidade só añade á confusión. Existen aproximadamente 250.000 persoas nos Países Baixos que precisan un vehículo adaptado, e a solicitude para a exención deste tipo de vehículos na zona de emisión cero ten un custo de 100 euros. Ninguén debería afrontar esta carga, e a exención actual é válida só ata o 1 de xaneiro de 2030, obrigando a moitos a investir miles de euros en vehículos eléctricos.

Aínda non se pode solicitar unha exención para camións híbridos enchufables, a pesar de que estes vehículos ofrecen una solución para circular sen emisións localmente. Actualmente, a información sobre estas solicitudes ainda está insuficiente e só poden solicitarse na localidade correspondente.

Os requisitos para obtener exencións por motivos económicos son complexos. A documentación necesaria inclúe informes financeiros e declaracións de impostos, o que pode resultar excesivo para moitas pequenas empresas. Aínda que as empresas grandes son capaces de afrontar isto, as pequenas empresas e autónomos probablemente se verán abrumados.

O sistema está fragmentado, cunha confusión sobre as diferentes clases de emisión e datas de entrada en vigor nas distintas cidades. Algunhas como Ámsterdam son especialmente rigorosas, esixindo que todos os vehículos, incluso os particulares, cunha clasificación de emisión mínima de 5.

A pesar da falta de clareza e planificación, a administración non parece disposta a segurarse de que as sinalizacións necesarias estén preparadas antes da implementación das zonas de emisión cero. A complexidade deste sistema suxire que se necesita un enfoque máis coordinado para evitar que a transición sexa caótica.